De Craftcouncel heeft geregeld dat we 3 dagen les krijgen van de beroemde Kasuri-wevers Tetsuya and Sayoko Matsueda.
De familie Matsueda is al sinds 1877 bekend als weversfamilie. Zowel de mannen als de vrouwen binnen de familie beoefenen de weefkunst.
Daarnaast hebben meerdere familieleden als specialisatie het verven van garens (met Indigo en andere natuurlijke verfstoffen) en het afbinden van garens. Al deze onderdelen zijn belangrijk voor het maken van Kasuri stoffen. De familie heeft altijd gewoond in het district Fukuoka. In de Meiji (periode na de Edo periode/ 1868 tot 1912) en de Taisho (1912-1926) periode werd de kasuri techniek voornamelijk gebruikt voor het weven van werkkleding. Na de 2e wereldoorlog en de introductie van westerse kleding werd de vraag minder en ging de Mr. Tamaki (de opa van onze gasheer Tetsuya Matsueda) meer exclusieve stoffen produceren voor de hogere klasse. Hij zorgde voor vernieuwing door het kleuren pallet met lichtere tinten blauw aan te vullen. Temaki werd geroemd om zijn exclusieve en modieuze ontwerpen. Naast weven en het ontwerpen van bijzondere kasuri patronen schreef Tamaki ook graag poëzie. In 1995 werd Tamaki benoemd als „Living Treasure”.
Tamaki gaf zijn studio de naam Ramsei (living for Indigo) en bleef tot zijn dood in 1989 ontwerpen en verven. Zijn kleinzoon Tetsuya en zijn vrouw Sayoko zijn de natuurlijke opvolgers van het familie bedrijf. Tetsuya heeft zijn leven lang onderricht gehad van zijn Opa en zijn vrouw Sayoko heeft haar opleiding voor verven en weven gehad van Rikizo Munehiro (Net als de opa van Tetsuya ook een Living Treasure).
Zowel Tetsuya als Sayoko doen mee aan belangrijke nationale en internationale competities en tentoonstellingen. Zij maken per jaar 4 werken. Het hele proces van ontwerpen, afbinden, weven en alle tussenliggende stappen vergt per werk (1 kimono ofwel 15 meter stof) 3 maanden. Tetsuya en Sayoko hebben samen een zoon die momenteel economie studeert. Ze hopen dat hij het familiebedrijf later overneemt.
Tetsuya and Sayoko Matsueda laten ons kennismaken met alle stappen van het Kasuri-weven. Ontwerpen, een hulpdraad schilderen op het frame, afbinden, verven en alle stappen die er nog tijdens het weefprocces bijkomen.
We beginnen het met het ontwerpen van een klein stukje patroon. Op ruitjes papier beginnen we met schetsen. We begrijpen er duidelijk weinig van want de schetsen zijn veel te gedetailleerd. Na wat gummen mogen we ons ontwerp overzetten op een houten frame waar een stevige katoenen draad is opgespannen. Het ontwerp wordt onder de gespannen draden geplaatst. Met zwarte inkt verven we ons patroon over de de draden. We gebruiken zwart voor wat uiteindelijk wit moet blijven en rood voor blauwe middentonen. Het is nogal een precies werkje. Als we na een paar uur denken klaar te zien laat Sayoko ons zien dat de draden ook nog een voor een gekeerd moeten worden omdat de achterkant van de draad te verven. De volgende dag maken we ons patroon af.
Als de patroondraad die we gisteren geschilderd hebben droog is worden er 15 draden (x 7 meter, de lengte van onze draad) mee gehaspeld. Hiermee maken we een lange lijn. De draden kunnen nu afgebonden worden. Doordat de hulplijn met de 15 draden meeloopt kan je goed zien waar je moet afbinden.
Het afbinden gebeurt met vochtige hennep stroken. Tetsuya laat zien hoe het afbinden en knopen precies moet gebeuren. Het binden is niet zo moeilijk maar veel werk. Ook de knoop gaat ons niet zo goed af. Gelukkig krijgen we veel hulp van de familie Matsueda.. (zie foto boven).
De volgende dag wordt het garen geverfd. Het garen wordt aan een haak meerdere keren door het indigo bad gehaald. Daarna wringt Matsueda het garen en wordt het geslagen in een kom tussen de indigo baden. Zo komt de zuurstof goed tussen de draden. Dit proces wordt herhaald tot het garen de juiste kleur heeft.
Nu kunnen alle bindsels weer losgemaakt worden. Een flinke klus vooral omdat we een beetje gesmokkeld hebben en Nederlandse knopen in het hennep hebben gelegd. Die zijn helaas niet zo makkelijk lost te trekken.
Als het garen droog is worden de draden gesplitst door 15 gaatjes en op een molentje gehaspeld. Daarna maken we klosjes voor in de weefspoel.
En dan na al het voorwerk kunnen we eindelijk weven. Gelukkig hoeven we geen schering op te zetten en mogen we weven op de getouwen in de studio. We passen maar net op het weefbankje. Om de eerste draad op zijn plek te leggen is zoeken. Op de plek waar de zijnaad (Mimi) zit hebben we ook een draadje afgebonden. Als de „mimi” en ook het midden van het patroon op zijn plek zit slaan we aan. Eindelijk valt al het werk samen. Fantastisch als het patroon verschijnt na een tijdje. Na een stukje geweven te hebben maken we ook een spoeltje voor het weven van 5 draden per keer. Het patroon wordt dan 5 x zo groot/ hoog en het weven gaat sneller. Ook dit ziet er super uit. We hebben we maar weinig tijd voor het weven. Onze tijd (3 dagen) is op. Jammer want het voelt of we nu pas gaan beginnen. We hadden graag nog wat uurtjes achter het getouw doorgebracht. Alles bij elkaar wel erg indrukwekkend. Niet alleen het hele werkproces en de omgeving maar ook deze bijzondere familie.
